Als gevolg van de sterke devaluatie werden de schulden in peso’s en de brutoschulden in dollars afgebouwd. In december daalde het van 425.294 miljoen dollar naar 370.664 miljoen dollar. Volgens de minister van Financiën bedroeg de omvang van de brutoschuld in de twaalfde maand van 2023 een totaalbedrag gelijk aan 370.664 miljoen dollar, waarvan 368.215 miljoen dollar zich in een normale betalingssituatie bevindt. Vergeleken met de voorgaande maand daalde de schuld in een normale betalingssituatie met het equivalent van US$54.610 miljoen, wat neerkomt op een maandelijkse daling van 12,92%. De variatie wordt verklaard door de stijging van de schulden in vreemde valuta met 272 miljoen dollar en de daling van de schulden in lokale valuta voor een equivalent bedrag in dollars van 54.882 miljoen dollar.
Ook met de devaluatie van Sergio Massa werd in augustus de equivalente schuld in dollars verminderd (met ongeveer 10.000 miljoen dollar), maar in de daaropvolgende maanden steeg deze opnieuw en bereikte in november het record van 425.294 miljoen dollar. De reden waarom deze stijging weer wordt verwacht, is dat ruim 90% van de schuld in pesos is aangegaan in CER-obligaties (die zijn gecorrigeerd voor inflatie) of dollar-gekoppeld. Er wordt verwacht dat hetzelfde zal gebeuren in januari en februari als gevolg van de overdracht naar deze obligaties van de inflatiepiek in december en wat wordt verwacht voor januari, aangezien de aanpassing van die obligaties in pesos met een zekere vertraging werkt in relatie tot de inflatie zelf. . Bij dit schuldenniveau zijn de schulden van de provincies en de Centrale Bank niet inbegrepen.
Gedurende de afgelopen twaalf maanden is de omvang van de brutoschuld in een normale betalingssituatie gedaald met het equivalent van USD 25.849 miljoen, als gevolg van de toename van de schuld in vreemde valuta met USD 1.520 miljoen en de afname van de schuld in lokale valuta voor een bedrag gelijk aan 27.369 miljoen dollar, aldus het Finance Report. Het rapport geeft ook aan dat 76,3% van de brutoschuld in een normale betalingssituatie overeenkomt met nationale schatkisttitels en wissels, 21,4% met verplichtingen jegens officiële externe crediteuren, 1,4% met tijdelijke voorschotten en de resterende 0,9% met andere instrumenten.
Van de 264.471 miljoen dollar aan schulden in vreemde valuta is 74.211 miljoen dollar contractueel vastgelegd bij internationale financiële organisaties, waarvan 40.890 dollar bij het IMF. Nog eens 67.190 miljoen dollar komt overeen met schulden bij de Centrale Bank, genoteerd als niet-overdraagbare wissels met looptijden tot 2033, vanwege de reserves die de Nationale Schatkist gebruikte om schulden bij particuliere crediteuren en internationale organisaties af te betalen. Samen met de obligaties van de ANSeS en andere publieke organisaties vormen ze de zogenaamde schulden binnen de publieke sector, die de megabill wil ‘consolideren’ (uitschrijven).
Het ministerie van Financiën verduidelijkt dat “als gevolg van aanbevelingen uit statistische handleidingen en gebaseerd op internationale definities, de dollar als rekeneenheid wordt gebruikt om vergelijkbaarheid te bieden en de statistieken te standaardiseren. Op deze manier worden alle cijfers uitgedrukt in hun equivalent in dollars, waarbij de wisselkoers van de laatste werkdag van de periode wordt toegepast om de resterende uitgegeven en betaalbare schulden in de volgende valuta om te zetten: pesos, speciale trekkingsrechten (SDR), euro, yen, enz.” Hierdoor ontstaat een betrouwbaardere en universelere standaard voor het evalueren en vergelijken van de gegevens.
