De microben van de overledene produceren voedselnetwerken met de eigen microben van de bodem. Het is in zekere zin leven na de dood, zegt de onderzoeker. In ons lichaam zitten zelfs 37 biljoen cellen. Het zijn cellen die ons mensen in leven houden, met al onze eliminaties en bindweefsels.

In dit hoofdstuk worden micro-organismen besproken die voor ons belangrijk zijn tijdens het leven. Deze micro-organismen helpen bij het verteren van voedsel. Ze beschermen ons tegen infecties. Deze symbionten, dat wil zeggen organismen die samenleven met een ander organisme, spelen een rol zelfs nadat ons lichaam al op de grond ligt – en zelfs daarna.

Onze darmmicrobiële symbionten leven in een relatief stabiele, warme omgeving waar voedsel beschikbaar is. Wat gebeurt er met deze micro-organismen na de dood? Dit werd verduidelijkt door een microbioloog in veldwerk en laboratoriumomstandigheden Jennifer DeBruyn met groepen. Hij werkt aan de Universiteit van Tennessee in de Verenigde Staten. Hij bestudeert ook de microbiologie van de dood van mens en dier.

Volgens DeBruy is de rol van micro-organismen na de dood groter dan eerder werd aangenomen. DeBruyn maakte deel uit van de groep die begin september onderzoek naar menselijke symbionten publiceerde. Uit het onderzoek bleek dat bepaalde microben nog lang na de dood voortleven.

Volgens DeBruy werkt het necrobioom van een dode in de bodem. Het necrobioom omvat de microben die in, op en rond een ontbindend lichaam leven. Het necrobioom helpt bij het vormen van voedselwebben in de bodem, legt hij uit in een artikel dat hij publiceerde in Conversation-magazine. In het onderzoek van DeBryu en ook in het verleden is gebleken dat het DNA van de microben van een stervende of dode gastheer ook in de bodem, onder een ontbindend lichaam, kan worden geïdentificeerd. Er zijn ook markeringen gevonden op het aardoppervlak en in graven, en zelfs maanden of jaren nadat de zachte weefsels van het lichaam zijn ontbonden. Dit roept de vraag op of deze microben nog levend en actief zijn.

Als we sterven, stopt het hart. Het circuleert niet langer het bloed dat zuurstof naar uw lichaam transporteert. Wanneer de cellen zuurstof tekort komen, beginnen ze zichzelf te smelten. Dit fenomeen wordt autolyse genoemd. Autolyse breekt het weefsel zelf af. Het weefsel begint af te breken onder invloed van zijn eigen vloeistoffen. Bij autolyse krijgen celenzymen een nieuwe rol. Ze beginnen celmembranen, eiwitten, DNA en andere delen van cellen af ​​te breken. Ze ontbinden het lichaam door het lichaam te laten rotten. Afbreekbare stoffen uit cellen zijn voedsel voor de symbiotische bacteriën in het lichaam. Darmbacteriën, met name Clostridium-bacteriën, dwz clostridia, verspreiden zich in organen.

In de grond, vlakbij het ontbindende lichaam, leeft een diverse gemeenschap van microben. Het staat vol spoilers. In het lichaam hebben onze microben zich aangepast aan een stabiele, warme omgeving, waar ze voortdurend voeding krijgen. Daarentegen is de bodem een ​​harde plek. Er zijn bijvoorbeeld grote schommelingen in temperatuur, vochtigheid en voedingsstoffen in de omgeving. Je zou kunnen aannemen dat de microben in een ontbindend lichaam afsterven. Wanneer ze buiten het lichaam komen. Wanneer ze zich in een compleet nieuwe omgeving bevinden.

In de natuur vermengen afzonderlijke gemeenschappen van microben zich echter met elkaar. De wortels van twee planten kunnen bijvoorbeeld samen gaan groeien wanneer rioolwater in een rivier wordt geloosd en er een mengsel van microben ontstaat. Welke microben krijgen macht in zo’n nieuwe habitat? Het is de som van vele factoren. Samen groeien hangt bijvoorbeeld af van de mate waarin de omgeving de microben verandert en welke microben het eerst op de nieuwe plek waren. Net zoals ratten een zinkend schip verlaten, verlaten bacteriën al snel hun gastheer. Ze moeten overleven in een andere wereld.

Door gebruik te maken van de koolstof en voedingsstoffen van het stervende lichaam neemt het aantal bacteriën toe dat het lichaam verlaat. Vanuit evolutionair perspectief is het logisch dat jouw microben manieren hebben ontwikkeld om zich aan te passen aan een lichaam dat begint af te sterven. Als veel bacteriën uit het lichaam worden verwijderd, vergroot dit de kans dat meer bacteriën zullen overleven, zelfs in een moeilijke omgeving. Je microben leven niet alleen in de bodem, ze werken samen met de microben in de bodem. Samen breken ze je lichaam af. De microben die in de gastheer leefden, versterken ook de cyclus van belangrijke stikstof in de bodem.

Bij onderzoeken plaatste DeBryun microben in de grond die aanwezig waren in de stervende gastheer of gastheer. Wanneer deze ontbindende vloeistoffen in de grond werden gemengd, verhoogde dit de ontbindingssnelheid. De microben die in de gastheer leefden, versterkten ook de cyclus van belangrijke stikstof in de bodem. Stikstof is een essentiële voedingsstof voor het leven. Het grootste deel van de stikstof op aarde is een atmosferisch gas. Organismen kunnen er geen gebruik van maken. Bodemafbrekers spelen een cruciale rol bij het recyclen van organische vormen van stikstof, zoals eiwitten, naar anorganische vormen. Voor degenen die microben en planten kunnen gebruiken.

De doden, de afbraak van kadavers van dieren, voeden de biodiversiteit. Het is een belangrijke schakel in het bodemvoedselweb. Onze microben zetten stikstofhoudende moleculen zoals eiwitten en aminozuren om in ammonium. Microben in de bodem weten ammonium om te zetten in nitraat, dat van nature in planten voorkomt. Het recyclen van voedingsstoffen uit afval en ander niet-levend organisch materiaal is essentieel in alle ecosystemen.

De levende dieren vormen echter ook een knelpunt voor de koolstof- en voedselcycli in het ecosysteem. Gedurende hun hele leven verzamelen dieren langzaam voedingsstoffen en koolstof uit de omgeving in hun lichaam. Wanneer het dier uiteindelijk sterft, worden veel voedingsstoffen verspreid op één, regionaal kleine plaats. Eén dood dier ondersteunt dan een groot microbieel voedselweb en bodemfauna. Ze leven van restjes.

Afbrekers veranderen groepen voedingsrijke organische moleculen in ons lichaam in kleinere. Insecten distribueren ook voedingsstoffen naar het ecosysteem. Op deze manier kan het ecosysteem voedingsstoffen weer in een nuttige vorm gebruiken. Andere organismen kunnen ze gebruiken om nieuw leven in stand te houden.

Bloemen en planten bloeien in de buurt van een ontbindend en landend dier. Het is een zichtbaar bewijs dat de voedingsstoffen van het lichaam efficiënt terug in het ecosysteem worden gecirculeerd. De eigen microben van een persoon spelen een belangrijke rol in deze cyclus. In zekere zin is het een manier om na de dood te leven, schrijft DeBruyn in The Conversation.