Blootstelling aan traumatische gebeurtenissen leidt niet altijd tot de ontwikkeling van een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Trauma wordt gedefinieerd als blootstelling aan of getuige zijn van een gebeurtenis die aanzienlijk gevaar, letsel of seksueel geweld met zich meebrengt. Het kan ook het resultaat zijn van het leren dat een naaste persoon een dergelijke gebeurtenis heeft meegemaakt. Uit onderzoek is echter gebleken dat personen die tijdens de kindertijd meerdere traumatische gebeurtenissen meemaken, een groter risico lopen om op latere leeftijd middelen te gaan gebruiken en verslaving te ontwikkelen. Uit een onderzoek uitgevoerd door het Center for Disease Control (CDC) is een verband gebleken tussen trauma uit de kindertijd en middelengebruik.
Om het verband tussen trauma en verslaving te begrijpen, is het belangrijk om eerst te onderzoeken hoe het lichaam reageert op stress. Het sympathische zenuwstelsel, ook wel de vecht- of vluchtreactie genoemd, wordt geactiveerd in gevaarlijke situaties. Dit systeem verhoogt de hartslag, de bloedtoevoer naar de spieren en de afscheiding van adrenaline om zichzelf te helpen beschermen. Bij individuen die in voortdurend bedreigende omgevingen leven, zoals degenen die zijn blootgesteld aan trauma, kan het sympathische systeem echter regelmatig worden geactiveerd, wat leidt tot symptomen zoals hypervigilantie, angst en problemen met regulatie.
Bij personen die een trauma hebben meegemaakt, kan het gebruik van middelen als drugs en alcohol tijdelijke verlichting bieden van hun voortdurende staat van opwinding en angst. Bepaalde stoffen hebben een kalmerende en regulerende werking, terwijl andere gevoelens van euforie en energie veroorzaken. Mensen met een voorgeschiedenis van trauma zijn gevoeliger voor het ontwikkelen van verslaving als ze zich tot middelen wenden als een manier om met hun pijn om te gaan.
De gebeurtenissen van 11 september 2001 dienen als voorbeeld van hoe trauma tot middelengebruik kan leiden. Uit onderzoek dat na de aanslagen werd uitgevoerd, bleek dat het middelengebruik toenam onder personen die aan de traumatische gebeurtenissen waren blootgesteld. Trauma kan een risicofactor zijn voor de ontwikkeling van middelenmisbruikstoornissen.
Het is belangrijk op te merken dat niet iedereen die aan trauma wordt blootgesteld, PTSS of verslaving zal ontwikkelen. Factoren zoals veerkracht, eerdere traumageschiedenis, ondersteuningssystemen en sociale erkenning kunnen de reactie van een individu op trauma beïnvloeden. Bovendien is het voor behandelcentra van cruciaal belang om op trauma gebaseerde praktijken te implementeren bij het werken met personen die met verslaving te maken hebben.
In tijden van angst en onzekerheid is het belangrijk om de reeks emoties die individuen kunnen ervaren te erkennen en te valideren. Het handhaven van een routine, het ondernemen van ontspannende of fysieke activiteiten, het zoeken naar steun van dierbaren en het vermijden van overmatig mediagebruik kunnen helpen bij het omgaan met trauma. Professionele hulp en behandeling kunnen ook nuttig zijn voor mensen in nood.
Concluderend kan worden gesteld dat blootstelling aan trauma het risico op middelengebruik en verslaving kan vergroten. Het begrijpen van de relatie tussen trauma en verslaving is essentieel voor het bieden van effectieve behandeling en ondersteuning aan personen die beide ervaren. Het is van cruciaal belang om rekening te houden met de traumageschiedenis van een individu en om op trauma gebaseerde praktijken te implementeren bij de aanpak van middelenmisbruikstoornissen.
