1. De zone in de oceaan waar zonlicht niet kan binnendringen en waar geen fotosynthese kan plaatsvinden, wordt de afotische zone genoemd. Dit gebied wordt gekenmerkt door weinig of geen zonlicht en wordt gedefinieerd als de diepte waarboven minder dan 1% van het zonlicht kan doordringen.

2. Onderwaterbergen en vulkanen creëren mariene ecosystemen die bekend staan ​​als hydrothermale bronnen. Deze ventilatieopeningen worden gekenmerkt door voedselrijke opwelling, die een breed scala aan soorten aantrekt. Ze worden vaak aangetroffen in de buurt van vulkanisch actieve plaatsen, mid-oceanische ruggen, oceaanbekkens en hotspots.

3. Het meest opgeloste gas in zeewater, dat bijdraagt ​​aan het zoutgehalte, is kooldioxide. Een verhoogd koolstofdioxidegehalte in de atmosfeer kan leiden tot een verhoogd zoutgehalte in de oceaan. Dit komt omdat kooldioxide koolzuur in het water vormt, waardoor de pH daalt en het zoutgehalte toeneemt.

4. De open oceaan is een marien bioom dat wordt gekenmerkt door uitgestrekt open water met minimaal plantenleven. Het is de thuisbasis van een verscheidenheid aan pelagische soorten, waaronder walvissen, haaien en tonijn. De oceanische zone verwijst naar dit uitgestrekte, open deel van de oceaan.

5. Het gebied waar een rivier de oceaan ontmoet, staat bekend als een estuarium. Estuaria zijn unieke overgangsecosystemen waar zoetwaterrivieren of beken zich vermengen met zeewater. Deze combinatie resulteert in brak water en estuaria dienen als overgangszone tussen riviermilieus en maritieme milieus.