“Het zal 11 september van Israël zijn”, verklaarde Mohammed Deif toen hij zijn plan aankondigde om de Joodse staat te verrassen. Deif, bekend als het brein achter de aanval, staat op de meest gezochte lijst van Israël en is een man die twintig jaar in een rolstoel zit nadat hij zijn vrouw en kinderen heeft verloren. In een recente audioboodschap verkondigde Deif de operatie die momenteel onrust veroorzaakt in het Midden-Oosten. Hij verklaarde: “Wij zijn vastbesloten een einde te maken aan het beleid waarmee Amerika en het Westen het internationaal recht met voeten treden, aan de waanzin van deze bezetting, aan de voortdurende misdaden die tegen ons volk worden begaan. Laten we onze vijand duidelijk maken dat hij niet langer vooruit zal kunnen gaan zonder de rekening voor hun daden te betalen.”
Deif wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke leiders van Hamas, vooral binnen de Izzedin el-Kassam-brigades, de militaire vleugel van de groep. Zijn bekendheid blijkt duidelijk uit het feit dat de Israëlische geheime diensten hem het afgelopen jaar vijf keer hebben geprobeerd te vermoorden. Hoewel deze pogingen mislukten, resulteerden ze in de dood van Deifs vrouw en kinderen, wat zijn woede en vastberadenheid nog verder aanwakkerde.
Deif, oorspronkelijk bekend als Mohammed Diab Ibrahim el Masri, werd in de jaren zestig geboren in het vluchtelingenkamp Khan Younes en groeide op in een tijd dat Gaza onder Egyptische controle stond. Zijn vader en oom maakten deel uit van de Palestijnse militieleden die in de jaren vijftig Israël infiltreerden. Als student aan de Islamitische Universiteit van Gaza raakte Deif betrokken bij de Moslimbroederschap en nam hij deel aan demonstraties tegen de Joodse staat, wat leidde tot meerdere arrestaties.
Tijdens zijn tijd als jonge gevangene kruiste Deif het pad met Gazi Hamad, een belangrijke figuur in de groeiende invloed van Hamas in de Gazastrook. Deif was gefascineerd door de leringen van Hamad en omarmde de filosofie van de organisatie volledig. Nadat hij uit de gevangenis was vrijgelaten, klom Deif gestaag op in de gelederen binnen Hamas, waarbij hij aanvallen plande die resulteerden in de dood van meer dan 50 Israëlische burgers in 1996 en de Oslo-akkoorden die drie jaar eerder waren ondertekend verder destabiliseerden.
Terwijl Israël zijn embargo tegen Gaza intensiveerde, concentreerde Deif zich op de ontwikkeling van nieuwe technologieën om Israël aan te vallen. Hij bedacht methoden om kleine bommen te maken die in Israëlische bussen konden ontploffen en produceerde raketten om de uitdagingen van het importeren van wapens via de tunnels die vaak door het Israëlische leger worden vernietigd, te omzeilen. Deze technologische vooruitgang werd mogelijk gemaakt met de hulp van Yahya Ayyash, ook wel bekend als ‘de ingenieur’, die een belangrijke rol speelde in het Palestijnse verzet.
De bekendheid van Deif leidde ertoe dat hij tien jaar geleden bovenaan de lijst van meest gezochte Israëliërs stond. De Israëlische geheime diensten achtervolgden hem echter al lang daarvoor. Berichten over zijn dood bij een luchtaanval twintig jaar geleden werden met teleurstelling ontvangen toen werd ontdekt dat Deif, hoewel hij zijn benen had verloren, nog steeds leefde en klaar was om de strijd tegen Israël voort te zetten, zelfs vanuit een rolstoel. Dit incident verhoogde Deifs positie binnen het Palestijnse verzet nog meer, waarbij veel jonge mensen hem vereerden.
Deif heeft weinig interesse getoond in de politieke strijd met Al Fatah en heeft in plaats daarvan zijn eigen doctrine ontwikkeld. Hij is van mening dat Israël moet worden bestreden in de illegaal bezette gebieden en dat de Izzedin Al Qassam-brigades uitsluitend uit Palestijnen moeten bestaan. Hij wil ook een apparaat in Gaza opzetten dat wapens en raketten kan produceren zonder afhankelijk te zijn van import. Israël beweert dat dit systeem tot stand is gebracht met fondsen van Qatar en het de Palestijnse guerrilla in staat heeft gesteld om in 2014 hun eerste drone te produceren, waarmee een industrie werd gepromoot die door de jaren heen talloze individuen heeft gesteund.
In zijn berichten voorafgaand aan het conflict benadrukte Deif de waargenomen zwakte van de regering van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die door middel van geweld de verdeeldheid binnen de publieke opinie probeerde te verbergen. Voor Deif was de tijd aangebroken om toe te slaan, en Hamas volgde zonder aarzelen zijn voorbeeld.
