Het huidige doel van de mensheid is niet alleen om de maan te bezoeken, maar om daar een permanente aanwezigheid te vestigen. Dit zou het creëren van bases op de maan inhouden voor onderzoeksdoeleinden, de exploitatie van hulpbronnen en mogelijk zelfs het tot een toeristische bestemming maken. Ruimtevaartorganisaties zoals NASA en particuliere bedrijven maken al plannen voor dit streven. Bouwen op de maan brengt echter unieke uitdagingen met zich mee vergeleken met bouwen op aarde.
Een grote uitdaging is de maangrond, bekend als regoliet, een fijn stof dat aan alles blijft plakken. Deze deeltjes zijn ongelooflijk klein en kunnen zelfs de longblaasjes bereiken, waardoor gezondheidsproblemen ontstaan die vergelijkbaar zijn met silicose die mijnwerkers ervaren. De regoliet kan ook schade aan apparatuur veroorzaken vanwege zijn vermogen om te drijven wanneer hij wordt verstoord. Een mogelijke oplossing is het transporteren van bouwmaterialen naar de maan, maar dat brengt aanzienlijke kosten met zich mee. Daarom is het noodzakelijk manieren te vinden om het materiaal dat op de maan zelf beschikbaar is, te gebruiken.
Juan Carlos Ginés Palomares, Miranda Fateri en Jens Günster hebben een methode bedacht om wegen en landingsplatforms op de maan te creëren door de regoliet met lasers te smelten. Ze voerden experimenten uit om te observeren hoe zonnestraling de regoliet beïnvloedt en bereikten vast materiaal door laserstralen van verschillende sterktes en afmetingen te kruisen. Ze ontdekten dat het creëren van driehoekige vormen met een hol centrum hen in staat stelde om met elkaar te verweven en verschillende composities van een stevig oppervlak te creëren. Dit zou kunnen worden gebruikt om wegen en landingsbanen op de maan aan te leggen.
Hoewel het sturen van een gigantische laser naar de maan duur zou zijn, realiseerde het team zich dat ze de energie van de zon voor hetzelfde doel konden gebruiken. Ze berekenden dat een lens van 2,37 vierkante meter zou kunnen fungeren als een concentrator van zonlicht, en zou kunnen dienen als een relatief eenvoudig apparaat om dit probleem op te lossen.
